روزی دستهایم را بالا میبرم وآسمان را
پایین میکشم میخواهم بزرگی زمین را..
به آسمان نشان دهم تا بداند
گمشده ی من نه در آغوش او..
که در همین خاک بی انتهاست
آنقدر از دلتنگی هایم..
برایش خواهم گفت تا سرخ شود تا نم نم بگرید..
آن وقت رهایش میکنم
و میدانم کسی هرگز نخواهد دانست..
غم آن غروب بارانی
همه از دلتنگی های مــن بود..
برای ما همین کافیست اگر روزی
بدین خط وبدین دفتر نظری دوزی
بخندی و به دل گویی کجایی یار دیروزی؟!
لمس کن کلماتی را که برایت
مینویسم تابخوانی وبفهمی
چقدر جایت خالیست
تا بدانی نبودنت آزارم میدهد
لمس کن نوشته هایی که
لمس ناشدنی ست و عریان
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد..
لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است وپرشیار..
لمس کن لحظه هایم را
لمس کن با تــو نبودن ها را..
وقتی از دنیا خسته میشوم
می نویسم!!!
می نویسم تا فراموش کنم..
چقدر سخته
گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی..
و هزار بار تو خودت بشکنی
اون وقت آروم..
زیر لب بگی
گل من باغچه نو مبارک!!.
بي کلام اينجا باش..
بودنت با دل من
بي صدا هم زيباست..
کاش میشد یک لحظه
جایمان را باهم عوض کنیم..
شاید تو می فهمیدی چه قدر بی انصافی
و من می فهمیدم چرا؟؟
یک روز می آیی
در گورستانی دور در استخوانم می دمی.
تا شعرهای ناسروده ام را بشنوی..
میخوام حسرت رو برات تعریف کنم پس خوب گوش کن..
حسرت یعنی من یعنی نبود تو..
حسرت یعنی بغض یعنی درد..
حسرت یعنی من و بلاک کردی تا نباشم حتی تو دنیای مجازی..
حسرت یعنی آغوشی که مال من نشد..
بوسه ای که واسه غریبه ها شد..
حسرت دلی که واسه شنیدن صدات پرپر شد..
حسرت یعنی پرسه های بی هدف رو جدول خیابونا با یه پاکت سیگار که دیگه اونم آخراشه مثل من..
حسرت یعنی دیدن دوتا عاشق که هیچ کدومشون من و تو نباشیم..
حسرت یعنی بوسیدن عکسات روی صفحه ی بی احساس گوشیم بعد از کلی گریه..
حسرت یعنی..
توف به این حسرت که فقط ازش یه زخم کهنه مونده رو دلم تا همیشه یادم باشه
حسرت یعنی همون تو
تقدیم با یه دنیا حسرت به تو