قصه شب یلدا برای کودکان : قصه شب یلدا و ننه سرما
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
ننه سرما ، سوت و کور و بی صدا
پشت ابرای سیاه
روی بوم آسمون نشسته بود
ننه سرما چاقالو
بد ادای غرغرو
دُشَکِش ابر سیاه، لحافش ابر سفید
ننه سرما نُه ماه از سال می خوابید
وقتی که بیدار میشد
ورد می خوند، جادو میکرد
هاا میکرد ، هوو میکرد
هاا میکرد ابر سیاه پیدا میشد
هوو میکرد، باد می اومد، سرما می شد
بشنوید از اون پایین
توی کوه، روی زمین
کلاغا غار میزدند- غار ، غار ، غار می زدند
توی ده جار می زدند- جار ، جار ، جار می زدند
ننه سرما اومده- تیک و تیک و تیک سرده هوا
درها رو محکم کنین، سرما نیاد تو خونه ها
کرسی ها رو علم کنین
منقل ها رو روشن کنین
لحافِ کرسی پهن کنین
شب های چله بزرگ
شب های زوزه ی گرگ
ننه سرما ورد می خوند
سنگ هارو یخ می زد و می ترکوند
می نشست چاره ی چمباره می کرد
لحا ف پنبه ای شو پاره می کرد
پنبه ها رو مشت مشت پایین می ریخت
رو زمین گوله گوله گوله برف می بارید
منقل ها روشن می شد
کرسی ها علم می شد
شب یلدا می رسید، تو خونه مون غوغا می شد
میوه های رنگ وارنگ
همه جور، از همه رنگ
پسته و آجیل شور
همه چیز، از همه جور
شب یلدا همگی بیدار می موندیم
میوه و آجیل می خوردیم
شعرای قشنگ مو خوندیم
شب های چله کوچیک
شب های تخمه شکستن، چیک و چیک
شب های قصه های قشنگ قشنگ
قصه های رنگ به رنگ
قصه ی دیو و پری
قصه ی خروس زری
قصه ی بز روی بوم
قصه دختر شاه پریون
کم کمک زمستون هم سر می اومد
ننه سرما اون بالا با دلخوری
زار و زار گریه می کرد
مثل ابرای بهار گریه می کرد
صدای پای بهار یواش یواش نزدیک می شد
سایر مطالب درباره شب یلدا
دانلود ترانه کودکانه باز شب یلدا اومد
دانلود کلیپ شب یلدا به همراه فایل صوتی
20 شعر کودکانه درباره شب یلدا
ترانه کودکانه بلندترین شب کدومه
ننه سرما اون بالا بوی بهار رو می شنید
دست می برد به گردنش
زنجیر موراریدشو رو می کشید، پاره می کرد
همه مرواریداش
روی اون دهکده ی کوچیک و زیبا می بارید
اما از، مروارید هم
کاری از پیش نمی رفت
صدای پای بهار
دیگه نزدیک شده بود
سبزه ها از زیر خاک سر میزدن
آسمون غرومب غرومب صدا میکرد
باد و بارون همه جا غوغا میکرد
بعدش هم خورشید خانوم در می اومد
ننه سرما خوابالو
کوله بارو بر میداشت
سر به صحرا می گذاشت
همه ی مردم ده شاد می شدن
از غم آزاد می شدن
زن و مرد و بچه و پیر و جوون
دست به دست هم دادن
همگی شادی کنون
میزدن، میرقصیدن
ای باهار، آهای باهار
اومدی، خوش اومدی صفا آوردی خیلی وقته که همه منتظریم
همگی چشم به دریم
که بهار از راه بیاد، ازون ور دنیا بیاد
غنچه ها باز بشن
همه ی مردم ده
دست به دست هم بدن
مشغول کار بشن
بازم بهار شد آدما
شد فصل کشت گندما
عید اومد و عید اومد
سکه و سیب و سنبل
سبزه و سنجد و گل
اسفند دونه دونه
اسفند سی و سه دونه
باز بوی خوب پونه
عطر گل بابونه
نه چک زدیم نه چونه
بهار اومد به خونه
قصه شب یلدا برای کودکان
قصه شب یلدا برای کودکان : قصه آرزوی یلدا کوچولو
یلدا کوچولو در روز سی ام آذر یعنی آخرین روز پاییز و شب یلدا به دنیا آمده بود. هر سال شب یلدا همه در خانه ی یلدا جمع می شدند و تولدش را جشن می گرفتند. آن شب هم پدربزرگ و مادر بزرگ و عمه و عمو و خاله و دایی آمدند تا ۵ سالگی یلدا را جشن بگیرند.
وقتی مادر شمع های روی کیک را روشن کرد، به یلدا گفت: «دخترم، یک آرزو بکن». یلدا چشم هایش را بست و گفت: «آرزو می کنم که فردا برف ببارد و زمین سفیدپوش شود، آن قدر که بتوانم یک آدم برفی درست کنم.» مهمان ها خندیدند و برای او دست زدند.
یلدا شمع ها را فوت کرد، هدیه هایش را گرفت و از همه تشکر کرد. خاله پاییز و ننه سرما که روی یک تکه ابر سفید نشسته بودند و زمین را نگاه می کردند، یلدا را دیدند و آرزویش را شنیدند.
خاله پاییز به ننه سرما گفت: «شنیدی؟ یلدا کوچولو دلش می خواهد فردا برف ببارد. تو می توانی از کوله پشتی ات برفها را بیرون بریزی و همه جا را سفیدپوش کنی.» ننه سرما با اخم گفت: «اما من دلم نمی خواهد برفها را به کسی هدیه کنم، می خواهم آنها را برای خودم نگه دارم.»
خاله پاییز گفت: «اگر برف هایت را برای خودت نگه داری، نمی توانی بچه ها را خوشحال کنی.» ننه سرما فکری کرد و گفت :«باشد، به خاطر بچه ها همه جا را با برف سفیدپوش می کنم.»
او کوله پشتی اش را باز کرد و برف ها راه از آن بیرون ریخت، آن شب هوا سرد و آسمان ابری شد و برف شروع به باریدن کرد. تمام شب برف می بارید. فردا صبح بچه ها با خوشحالی روی برفها سُر خوردند و برف بازی کردند.
یلدا کوچولو وقتی بیدار شد و برفها را دید، از ته دل خندید و گفت: « ننه سرمای عزیزی، ممنونم که به من برف هدیه دادی. من به آرزوی خودم رسیدم.»
آن روز یلدا یک آدمک برفی ساخت و برایش دماغی از هویج و چشم هایی از زغال و دستهایی با تکه چوب گذاشت
قصه پیرزن و شب یلدا
شب سردی بود …. پیرزن بیرون میوه فروشی زل زده بود به مردمی که میوه میخریدن … شاگرد میوه فروش تند تند پاکت های میوه رو توی ماشین مشتری ها میذاشت و انعام میگرفت … پیرزن باخودش فکر میکرد چی میشد اونم میتونست میوه بخره ببره خونه … رفت نزدیک تر …
چشمش افتاد به جعبه چوبی بیرون مغازه که میوه های خراب و گندیده داخلش بود … با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببره خونه … میتونست قسمت های خراب میوه ها رو جدا کنه وبقیه رو بده به بچه هاش … هم اسراف نمیشد هم بچه هاش شاد میشدن … برق خوشحالی توی چشماش دوید ..دیگه سردش نبود !
پیرزن رفت جلو نشست پای جعبه میوه …. تا دستش رو برد داخل جعبه شاگرد میوه فروش گفت : دست نزن نِنه ! وَخه برو دُنبال کارت ! پیرزن زود بلند شد …خجالت کشید ! چند تا از مشتریها نگاهش کردند ! صورتش رو قرص گرفت … دوباره سردش شد ! راهش رو کشید رفت … چند قدم دور شده بود که یه خانمی صداش زد : مادر جان …مادر جان !
پیرزن ایستاد … برگشت و به زن نگاه کرد ! زن مانتویی لبخندی زد و بهش گفت اینارو برای شما گرفتم ! سه تا پلاستیک دستش بود پر از میوه … موز و پرتغال و انار ….پیرزن گفت : دستِت دَرد نِکُنه نِنه….. مُو مُستَحق نیستُم ! زن گفت : اما من مستحقم مادر من … مستحق دعای خیر …اگه اینارو نگیری دلمو شکستی ! جون بچه هات بگیر !
زن منتظر جواب پیرزن نموند … میوه هارو داد دست پیرزن و سریع دور شد … پیرزن هنوز ایستاده بود و رفتن زن رو نگاه میکرد … قطره اشکی که تو چشمش جمع شده بود غلتید روی صورتش … دوباره گرمش شده بود … با صدای لرزانی گفت : پیر شی ننه …. پیر شی ! الهی خیر بیبینی ای شب چله مادر