پديده کودکان خياباني يکي از آسيبهاي اجتماعي است که تنها بخش قابل توجهي از کودکانو نوجوانان را که سرمايه هاي آينده جامعه هستند، در معرض انواع آسيبها قرار داده،بلکه جامعه را نيز با زيانهاي فراواني روبرو ساخته است.
از اين رو، توجه به اينپديده و شناخت ابعاد گوناگون آن به منظور تشخيص علل و عوامل موثر بر آن و ارائهراهکارهاي علمي و عملي، زمينه را براي کاهش آن فراهم مي سازد. پژوهش در موردکودکان خياباني به دليل شرايط خاص زندگي اين کودکان ،مشکل برقراري ارتباط و جلباعتماد آنان و خانواده هايشان، جابه جايي هاي مکرر آنان و ساير موانع موجود ،کاريدشوار است.
در اين پژوهش که خلاصه اي از آن ارائه مي شود ابتدا در يک مقطع پنجساله در پنج منطقه شهر تهران وضعيت کودکان خياباني از طريق پرسش نامه و نيز مصاحبهبا کودکان مورد بررسي قرار گرفت، سپس مشکلات اين کودکان در زمينه رشد جسمي،شناختي، عاطفي، رواني و اجتماعي از طريق پرسش نامه و مصاحبه با کودکان و والدينآنان شناسايي شد. نتايج اين بررسي افزايش کودکان خياباني و فراواني مشکلات آنان رادر جنبه هاي اساسي رشد نشان مي دهد و ضرورت برنامه ريزي براي کاهش اين پديده آسيبزا براي کودکان و جامعه را مطرح مي سازد.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /?>