یکی بود یکی نبود زیر کنبد کبود غیر از خدا هیچ کس نبود
یه روز یه دختری بود که اسمش نازگل بود نازگل یه روز همینجور که داشت بازی میکرد یه دفعه یه صدای عجیب شنید از مامانش پرسید: مامان این صدای چیه ؟ مامانش گفت :صدای رعد و برق نازگل که خیلی ترسیده بود دستاشو گذاشته بود توی گوشش و به مامانش میگفت :من از رعد و برق میترسم مامانش نازگل رو بغل کرد و گفت : عزیز مامان رعد وبرق که ترس نداره رعد و برق چیز خوبیه نازگل با تعجب پرسید چطور ؟ مامانش براش تو ضیح داد و گفت: وقتی خورشید به آب دریا میتابه آب دریا گرم میشه و بخار میشه و میره بالا اونوقت اون بالا تو آسمون ابر درست میشه و وقتی هوا سرد میشه و باد میاد ابرها به هم میخورن و با هم تصادف میکنن و صدای بلندی میدن و نور زیادی درست میکنن که بهش رعد و برق میگن و بارون میباره اونوقت بارون میره تو زمین و درختها و گلها با ریشه هاشون مثل تو که با نی آب میوه مینوشی آبها رو از خاک میکشن توی برگهاشون و شکوفهای قشنگ میدن و بعد این شکوفه ها میشن میوه های مختلف و خوشمزه و ما اونا رو میخوریم حالا فهمیدی دختر گلم که رعد و برق ترس نداره
از اون روز به بعد نازگل دیگه از صدای رعد و برق نمیترسید و به همه بچه ها میگفت رعد و برق ترس نداره چون اگه رعد و برق نیاد بارون نمیباره و درختها خشک میشن پس رعد و برق چیز خوبیه من از رعد و برق نمیترسم
قصه ما بسر رسید کلاغه به خونش نرسید
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و هفتم اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت 5:36 توسط مریم |