عامل ايجاد شتاب:
قانون اول نيوتون بيان مي كند.
اجسام تمايل دارند حالت اوليه خود را حفظ كنند يعني
اگر ساكن هستند
در حالت سكون باقي بمانند و اگر در حال حركت هستند به حركت خود به
طور يكنواخت با سرعت ثابت ادامه دهند. حال اگر بخواهيم جسم ساكني
را به حركت در آوريم يا سرعت متحرك را كاهش يا افزايش دهيم بايد به
آن نيرو وارد كنيم. نيرو با ايجاد شتاب باعث تغيير سرعت مي شود.
قانون دوم نيوتون بيان مي كند.
اگر به جسمي نيرو وارد شود آن
جسم شتاب مي گيرد. شتاب
با مقدار نيرو رابطه ي مستقيم و با جرم جسم
رابطه عكس دارد.
يعني
نكته:
نيرو عامل تغيير سرعت حركت اجسام است.
- اگر نيرويي كه بر جسم در حال حركت وارد مي شود با جهت حركت جسم
هم جهت باشد ، سرعت آن را افزايش مي دهد.
- اگر نيرويي كه بر جسم در حال حركت وارد مي شود با جهت حركت جسم
مخالف باشد، سرعت آن را كاهش مي دهد.
شما هنگامي كه در اتومبيل نشسته ايد، شتاب افزاينده يا كاهنده را به خوبي حس مي كند. در هنگام شتاب افزاينده يعني وقتي راننده گاز مي دهد، احساس مي كنيد كه بدن شما به پشتي صندلي فشرده مي شود. اما در هنگام شتاب كاهنده يعني در هنگام ترمز كردن، احساس مي كنيد كه به جلو پرتاب مي شود.
كارخانه هاي سازنده اتومبيل هاي سواري، گاهي براي نشان دادن قدرت اتومبيل و ميزان شتاب آن از عددي به نام (صفر تا صد) استفاده مي كنند . هر چه صفر تا صد اتومبيل كم تر باشد يعني قدرت و شتاب اتومبيل بيشتر است.
مثال:
صفر تا صد اتومبيل 10 ثانيه است. يعني اين اتومبيل 10 ثانيه وقت لازم دارد تا بتواند از حالت سكون (سرعت صفر) به سرعت 100 كيلومتر بر ساعت برسد.
+ نوشته شده در پنجشنبه سوم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 11:57 توسط محمد سینا ملکی |