آرشیو مقالات و تحقیقات
maghale.wikibix.ir

روستاهای فشم

نویسنده : مسعود زمانی | زمان انتشار : 01 اسفند 1399 ساعت 22:39

اوشان، فشم، میگون یا شهر رودبار قصران (معرّب رودبار کوهسران) یکی از شهرهای شهرستان شمیرانات و مرکز بخش رودبار قصران در استان تهران است. شهر اوشان، فشم، میگون دارای سه محله اصلی با نام‌های فشم، ‌اوشان و میگون می‌باشد. در گفتار عامیانه این شهر بیشتر با نام اوشون فشم مشهور است.

اوشان، فشم، میگون باغ‌شهری در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی شهر تهران بوده و در میان رشته کوه البرز قرار دارد. این شهر عموماً کوهپایه‌ای و سردسیری بوده و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان و پائیز بسیار سرد و پربارش می‌باشد. بارش سنگین برف در زمستان منجر شده در شمال این شهر سه پیست اسکی شمشک، دربندسر و دیزین به‌وجود آید.

این شهر یکی از مراکز تفریحی مردم تهران بوده و تعداد زیادی رستوران و قهوه‌خانه در آن قرار دارد. در این شهر به عنوان یکی از ییلاقات تهران، ویلاسازی‌های زیادی صورت گرفته‌است.

روستاهای ایگل، باغگل، آهار و شکرآب در مسیر بعد از اوشان، فشم، میگون و همچنین روستاهای امامه در مسیر دو راهی امامه (نرسیده به فشم) و در مسیر سمت راست میدان فشم روستای روته و بعد به روستای زایگان (زاگون) می‌رسیم جانستون، لازم است ذکر شود در دوراهی زایگان سمت چپ به سمت روستا لالان (شمیرانات) و مستقیم روستا آبنیک (اونک)، گرمابدر و دشت لار و در مسیر چپ از دوراهی فشم شهر میگون و شهر دربندسر[۳] از مناطق تفریحی‌اند.

جمعیت[ویرایش]

جمعیت این شهر در سرشماری سال ۱۳۹۰ ایران ۷۹۹۴ نفر شامل ۴۱۵۳ مرد، ۳۸۴۱ زن و ۲۵۰۹ خانوار بوده‌است.

محدوده شهر[ویرایش]

شهر اوشان، فشم، میگون که گاه به اختصار با نام شهر رودبارقصران از آن یاد می‌گردد در بدو تأسیس در سال ۱۳۳۸ از سه محله اوشان، فشم و میگون تشکیل شده بود و به همین جهت اسم رسمی شهر شامل نام هر سه محله مزبور (روستاهای سابق) می‌شد ولی بعد از گسترش شهر و محدوده قانونی آن به مرور زمان و تصویب وزارت کشور بخشهایی از برخی از روستاهای اطراف در رودبارقصران عملاً به حوزه شهری اضافه شدند که از آنجمله رودک، امین آباد، کلوگان و غیره هستند.

زبان گفتاری[ویرایش]

نقشهٔ زبانی استان تهران ،رنگ سبز تیره زبان مازندرانی ، رنگ سبز روشن گویش های فارسی-مازندرانی(تجریشی، لواسانی و دماوندی) ، رنگ زرد زبان فارسی

دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آورده است که باید به دو بخش باید تقسیم شود . زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جیرود و تجریش در جنوب شمیران گونه ای فارسی-مازندرانی است و ویژگی های زبان‌های کاسپین را دارد[۴] شماری از پژوهشگران نیز زبان گفتاری مردم اوشان و فشم و میگون را عینا همان زبان مازندرانی قلمداد کرده اند [۵] .حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده‌است :منطقه قصران باستانی شامل مناطق اوشان، فشم، دربندسر، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشهٔ زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافته‌است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجهٔ مازندرانی به همان نسبت افزوده می‌شود، چنان‌که در لهجهٔ میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسرلهجهٔ مازندرانیغلبه دارد.[۶]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]


منبع: fa.wikipedia.org