جواب تصویر نویسی و انشا ازاد صفحه 56 نگارش پایه هشتم
انشا پایه هشتم تصویر سازی صفحه ۵۶ نگارش هشتم
جواب تصویر نویسی و انشا ازاد صفحه 56 نگارش پایه هشتم
کتاب نگارش پایه هشتم – درس چهارم :
تصویر نویسی شماره 1 :
جزئیات تصویر:
دشتی سبز که گل های قرمز شقایق زینت بخش آن است همچون فرشی که گل های برجسته به آن جلا بخشیده است. آسمان آبی که نوک قله در فراز آن خودنمایی می کند و برف های سفید با خیال راحت به این کوه که نماد استقامت و استواری است تکیه می کنند.
پیام تصویر:
دماوند نماد پایداری و استقامت ایران و مردم غیوری است که با سری بالا و کوله باری افتخار در میان دشتی سبز درست مثل کارنامه درخشانش ایستاده است و ما مردمی هستیم که سرفراز درست مثل کوه ایستاده ایم و از بالا به جای جای جهان نگاه می کنیم.
انتخاب موضوع از تصویر:سرفراز همچون کوه
مقدمه:
هر کدام از ما، نقطه ایی از جهان را برای زیستن برمی گزینیم، عده ایی از دور شاهد ماجرا می شویم و عده ایی دیگر برای رسیدن به عرج و مقام مسیر سخت را می پیمائیم تا در نهایت در اوج آسمان ها شاهد و ناظر باشیم.
تنه انشاء:
مناظر و زیبایی های متعددی می توانند مانع ما برای رسیدن به هدف والای ما شود. طوری ما را وسوسه می کند که به همان زیبایی دوست داشتنی قانع می شویم و برای رسیدن به اهداف بالاتر تلاشی نمی کنیم.
شاید عده ایی ماندن در دشت شقایق ها را و دیدن منظره ی روبه رویشان برایشان کفایت کند اما عده ایی دیگر این را تنها زیبایی زودگذر می بینند که خیلی زود عمر دشت شقایق به اتمام می رسد! او آنچنان راغب است برای رسیدن به نوک قله که تمام فراز و نشیب های پیش رو را پشت سر می گذارد تا برای ابدیت از آن بالا شاهد زیبایی های بیشتری باشد.
اکنون مردم عزیز ما در همین تلاطم زندگی دست و پا می زنند، عده ایی دشت را نقطه ی پایان می دانند و عده ایی دیگر نقطه ی آن را آغاز، مهم نوع دید و نگرش ما است!یادمان نرود که این کوه از گذشته تاکنون نماد پشتکار ایران بوده است، یادمان نرود ایران همیشه باید در اوج بماند. مبادا با بادهایی که می وزد پایمان بلغزد و بیافتیم. ما باید بتوانیم زیرا ما ایرانی هستیم.
نتیجه گیری:
سرفراز همچون کوه، آبی همچون آسمان، زیبا همچون دشت، پاک همچون برف! سرخ همچون خون شهید. این ایران است، کوهی که هرگز نمی ریزد.
– – – – – – – – – –
تصویر نویسی شماره 2 :
جاده ایی بلند که انتهایش ختم می شود به پیچی که نمی دانم آن سمت پیچ چه چیزی انتظارمان را می کشد.دره ایی هولناک یا که رودخانه ای پرخروش و یا کوهی به بلندی آسمان. آسمانی که سقف بزرگ جنگل و درختان قاب عکس شده است.
جاده هایی طویل که درختان عریان زمستانی بر رویش سایه افکنده اند و از آسمان پر از ابر سیاه برف های سفید مرواریدی شکل بر زمین و بر درختان می نشیند و درختان عریان کم کم پوشیده می شوند از لباس زیبای زمستانیشان که زیبایی آن را منحصر به فرد می کند.
سکوتی حاکم است بر جنگل و هیچ صدایی به گوش نمی رسد نه پرنده ایی پرواز می کند لابه لای درختان و نه رهگذری می گذرد از این جاده ی زیبا، تنها یک لحظه است و یک قاب عکس گوشه ی اتاق که شاید تصور آن خیلی سخت نباشد اما حس و حال آن با آن همه زیبایی وصف ناشدنی است زیرا مگر می شود زیبایی و نعمت خداوند را دید و زیر لب شکر نگفت.