داستان کودکانه در مورد پستچی

یکی بود یکی نبود، در زمان های نه چندان قدیم پسر کوچولویی بود که در یک مدرسه کوچک در روستایی دورافتاده درس می خواند. این پسر کوچولوی زبر و زرنگ اسم قشنگی داشت. اسم پسر قصه ما رحیم …

یکی بود یکی نبود، در زمان های نه چندان قدیم پسر کوچولویی بود که در یک مدرسه کوچک در روستایی دورافتاده درس می خواند. این پسر کوچولوی زبر و زرنگ اسم قشنگی داشت. اسم پسر قصه ما رحیم بود. بابای پسر کوچولوی قصه ما پستچی بود و از صبح تا شب تمام نامه های اهالی روستا و البته روستاهای اطراف را در کیف بزرگی می ریخت و به دست همه مردم می رسوند. یک روز سرد زمستون، بابای رحیم خیلی ناراحت به خونه برگشت. رحیم که خیلی باباشو دوست داشت رفت و کنارش نشست. رحیم منتظر شد تا بابا چند قلپی از چایی که مامان رحیم براش آورده بنوشه و سرحال بشه اما باز هم اخمای بابای رحیم از هم باز نشد.
رحیم گفت: باباجون چی شده؟ باباش گفت: چند تا نامه داشتم که آدرس نامه ها را خوب ننوشته بودند به چند تا روستا رفتم ولی صاحبای اون ها رو پیدا نکردم و مجبور شدم اون ها رو با خودم به خونه بیارم. رحیم تا اون روز نامه ای ننوشته و ندیده بود. گفت: توی کتاب خوندم که مردم نامه می نویسن تا از حال و احوال هم با خبر بشن. راستی چه طوری باید نامه نوشت؟ بابای رحیم گفت: عزیزم، در نامه هرچی می خوای می تونی بنویسی ولی یک نامه خوب با نام خدا و سلام شروع می شه و در نوشتن آن هرچه دقت بشه بهتره. می تونی برای دوستی که در شهری دیگه داری، از حال و احوال خودت و خانواده بنویسی، از جاهای دیدنی روستا بنویسی، آب و هوای این جا و محصولات کشاورزی رو برای دوستت شرح بدهی یا اگر درد دلی داری به وسیله نامه برای دوستت بنویسی. رحیم گفت: بعد چی؟ پدر گفت: بعد کاغذ نامه رو تا می کنی و می گذاریش توی پاکت و آدرس درست خودت و گیرنده نامه رو که دوستت باشه می نویسی. بابای رحیم ادامه داد: آدرس باید صحیح باشه و در قسمتی از پاکت که مشخص شده، نشانی فرستنده و نشانی گیرنده، نوشته بشه. مثلا باید بنویسی: خراسان شمالی، بجنورد- روستای ارکان، خیابان شهید عباسی، پلاک ۱۲ و کد پستی رو هم به اون اضافه کنی. الان توی همه روستاها، کدپستی وجود داره و همه باید کد پستی منزلشون رو به یاد داشته باشند تا آدرس ها اشتباه نشه.رحیم گفت: بعدش چی می شه؟ بابای رحیم گفت: بعد نشانی گیرنده، رو می نویسی مثلا می نویسی: گیرنده: خراسان شمالی بجنورد- چهارراه بسیج- نبش کوچه آذر، پلاک ۲۱۲ و بعد کد پستی ۱۰رقمی رو می نویسی.
اگه این جوری باشه دیگه هیچ وقت نامه ها روی دست پستچی ها نمی مونه و به آدرس دقیق و درست در کوتاه ترین زمان می رسه البته یادت نره که روی هر پاکت نامه باید چند تا تمبر بچسبانی.
رحیم با خودش گفت: چه خوبه امروز نامه ای برای علی که رفته شهر دیگه ای و آن جا زندگی می کنه می نویسم و روی نامه هم می نویسم
ای نامه که می روی به سویش از جانب من ببوس رویش

منبع: www.aftabir.com