آسمان بخشی از جو یا فضای بالای خارج از زمین است که از سطح زمین دیده میشود. به دلایل گوناگون، امکان تعریف دقیق آن وجود ندارد. در طول روز، آسمان آبی دیده میشود که دلیل آن پراکندگینور خورشید است.[۱]آسمان با توجه به جو تغییر میکند.
معانی آسمان[ویرایش]
- سپهر، فلک.
- هر یک از طبقات هفتگانه یا نهگانه افلاک در نظر قدما، فلک.
- یکی از ایزدان.
- روز بیست و هفتم از هر ماه خورشیدی.[۲]
آسمان در اشعار فارسی[ویرایش]
آسمان مرد و زمین، زن در خرد | هرچه آن انداخت این میپرورد[۳] |
پدر آسمان باد و مادر زمین | نخوانم برین روزگار آفرین[۴] |
گفتهای: بیپدر چه کس باشد؟ | پدر آسمان نه بس باشد؟[۵] |
مادر تو خاک و آسمان پدر توست | در تن خاکی نهفته جان سمائی[۶] |
با توجه ابیات فوق جنسیت آسمان مذکر و زمین مؤنث است.
نرینگی آسمان در اساطیر جهان و ایران[ویرایش]
بررسی اسطورههای اقوام وملل مختلف حاکی از آن است که آسمان پیوسته نماد برتری و قدرت بودهاست. در دوران اساطیری آسمان جایگاه خدایان بوده و به علت دست نیافتنی بودن و بیکرانگی و نیروی آفرینندگیِ (باران) آن نماد برتری خداوند تلقی شدهاست. یکی از ارزشهای آسمان نرینگی و قدرت بارورکنندگی آن و ازدواج با مام زمین است.
بنا به روایات چینی آسمان (یانگ) پدر (مذکر) است و وصلت آن با زمین (یین) موجب پیدایش انسان شدهاست.[۷]
در ریگ ودا آسمان، پدر و بوجود آورنده انسان تلقی شدهاست.[۸]
نرینگی آسمان در اساطیر یونانی نیز دیده میشود به طوریکه آسمان (اورانوس) شوهر زمین (گایا) است.
در منابع مربوط به اساطیر ایران از جمله بندهشن به نرینگی آسمان اشاره شده و در ادبیات زرتشت آسمان همچون مردی نیرومند است که کُستی (کمربند زرتشتیان) بر میان دارد.[۹]
جستارهای وابسته[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- آسمان پدر و زمین مادر در اساطیر ایرانی و شعر فارسی، دکتر ذوالفقار علّامی (استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی)، فصل نامه علمی، پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س)، سال هفدهم و هجدهم، شماره ۶۷ و ۶۸، زمستان ۱۳۸۶ و بهار ۱۳۸۷
پیوند به بیرون[ویرایش]
معنای آسمان را در ویکیواژه، واژهنامهٔ آزاد، ببینید. |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به آسمان در ویکیگفتاورد موجود است. |